کلمه "روزه‌خوار" به معنای کسی است که در ماه رمضان روزه نمی‌گیرد یا روزه‌اش را می‌شکند. این کلمه در زبان فارسی به صورت ترکیبی و با استفاده از وازه‌های مستقل ساخته شده است. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد زبان فارسی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نویسه کنار هم: کلمه "روزه‌خوار" به صورت یک واژه ترکیبی نوشته می‌شود و در نوشتار معمولاً با "-" (خط تیره) برای جدا کردن بخش‌ها از هم استفاده می‌شود.

2. زبان محاوره: در مکالمات غیررسمی می‌توان این کلمه را بدون خط تیره (به صورت روزه خوار) هم به کار برد، اما در نوشتار رسمی و ادبی بهتر است از شکل صحیح "روزه‌خوار" استفاده شود.

3. نقش دستوری: "روزه‌خوار" به عنوان یک اسم استفاده می‌شود و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول، یا … به کار رود.

4. صرف و نحو: این کلمه به دلیل اینکه دارای suffix (پسوند) است، نمی‌توان آن را به سادگی صرف کرد. به عنوان مثال، برای جمع بستن این کلمه، از واژه "روزه‌خواران" استفاده می‌شود.

5. معانی و هم‌خانواده‌ها: علاوه بر مفهوم اصلی، این واژه می‌تواند در متن‌ها و جملات مختلف معانی متفاوتی نیز به خود بگیرد و ارتباطاتی با واژه‌های دیگر نیز داشته باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید در نگارش خود از کلمه "روزه‌خوار" به طرز صحیح و مؤثری استفاده کنید.

1. در روزهای ماه رمضان، روزه‌خوارها به دلیل عدم رعایت آداب fasting مورد انتقاد قرار می‌گیرند.
2. در میان دوستانم، فرهاد به عنوان یک روزه‌خوار شناخته می‌شود که هیچگاه نتوانسته است روزه بگیرد.
3. جامعه به روزه‌خوارها به عنوان افرادی که اصول اخلاقی را رعایت نمی‌کنند، نگاهی منفی دارد.