کلمه "زاغ" در زبان فارسی به معنای پرنده‌ای از خانواده‌ی crowها است و در نوشتار فارسی نیز باید به قواعد خاصی توجه شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. فاصله‌گذاری: کلمه‌ی "زاغ" باید به‌طور صحیح از کلمات دیگر جدا نوشته شود. اگر در جمله‌ای بکار رود، نباید به کلمات دیگر چسبیده باشد.

2. علائم نگارشی: در صورتی که این کلمه در انتهای جمله باشد یا به عنوان بخشی از جمله معرفی استفاده شود، استفاده از نقطه، ویرگول، یا سایر علائم نگارشی بسته به بافت آن لازم است.

3. نحوه‌ی استفاده: کلمه "زاغ" می‌تواند به عنوان اسم و یا بخشی از ترکیب‌های دیگر به کار رود. مثلاً "زاغ سیاه" یا "زاغ‌ها" برای اشاره به تمامی زاغ‌ها.

4. اعراب‌گذاری: اگر در متنی نیاز به اعراب‌گذاری باشد، "زاغ" به صورت "زَاغ" نوشته می‌شود.

5. صرف و نحو: بسته به متن، این کلمه می‌تواند به شکل‌های مختلفی صرف شود؛ مثلاً "زاغ‌ها" به جمع و "زاغی" به شکل صفاتی.

به‌طور کلی، نگارش صحیح و رعایت قواعد نگارشی هنگام استفاده از کلمه "زاغ" و هر کلمه دیگری در فارسی اهمیت ویژه‌ای دارد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "زاغ" در جملات آورده شده است:

1. زاغ سیاه در درخت نشسته و صدای خاصی می‌زند.
2. زاغ‌ها به دلیل رنگ تاریک پرهایشان، به راحتی در شب دیده نمی‌شوند.
3. او همیشه می‌گفت که زاغ نماد شجاعت و هوش بالاست.
4. در پارک، گروهی از زاغ‌ها مشغول جست‌وجو برای غذا بودند.
5. صدای زاغ در صبح زود به من انرژی می‌دهد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!