کلمه "ارتکاب" در زبان فارسی به معنای انجام دادن یا مرتکب شدن یک عمل به خصوص، به کار می‌رود. در اینجا چند نکته نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه ارائه می‌شود:

1. معنی و کاربرد: "ارتکاب" به معنای انجام عمل یا فعلی به‌طور عمد و آگاهانه است، معمولاً در مورد اعمال منفی مانند جرم یا خطا.

2. مشتقات: از کلمه "ارتکاب" می‌توان مشتقات و اصطلاحات مختلفی ساخت، مانند "مرتکب" (کسی که عملی را انجام می‌دهد) و "مرتکب شدن" (به معنای انجام عمل).

3. قیدیت و جمله‌سازی: در جملات، این کلمه معمولاً با قیدهای وابسته یا به صورت مصدری به کار می‌رود. برای مثال:

   • "او به ارتکاب جرم متهم شده است."
   • "احتیاط کنید تا به ارتکاب اشتباهات مشابه دچار نشوید."

4. تطابق فعل و فاعل: وقتی از "ارتکاب" استفاده می‌شود، فعل باید با فاعل منطبق باشد. به‌عنوان مثال:

   • "او مرتکب خطا شد."
   • "آنها به ارتکاب اعمال ناشایست ادامه دادند."

5. نگهمداری و کنایه: در متن‌های رسمی و حقوقی، کلمه "ارتکاب" بسیار متداول است و نشان‌دهنده‌ی seriousness و اهمیت موضوع است. به همین دلیل از این کلمه در متون ادبی و علمی نیز استفاده می‌شود.

6. استفاده در خُبَر: این کلمه در گزارش‌های خبری نیز به‌طور متداول برای اشاره به جرائم و اقدامات غیرقانونی به‌کار می‌رود.

با توجه به این نکات، می‌توانیم از کلمه "ارتکاب" در جملات صحیح و مؤثر استفاده کنیم.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ارتکاب" در جملات آورده‌ام:

1. او به دلیل ارتکاب جرم‌های متعدد، به زندان محکوم شد.
2. ارتکاب فساد مالی آسیب‌های زیادی به اعتماد عمومی وارد می‌کند.
3. در این پرونده، بررسی‌های لازم برای شناسایی مرتکب ارتکاب جرم انجام شد.
4. ارتکاب اعمال غیرقانونی می‌تواند تبعات جدی برای فرد داشته باشد.
5. سازمان‌های نظارتی با دقت به مسأله ارتکاب تخلفات در شرکت‌ها توجه دارند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، بفرمایید!