ارجمندی

کلمه "ارجمندی" در زبان فارسی به معنای بزرگی، ارزشمندی و مقام بلند است. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: "ارجمندی" به صورت صحیح با کلمه "ارجمند" که خود به معنای با اهمیت و ارزشمند است، تشکیل می‌شود. این کلمه به طور غالب در متون ادبی و رسمی به کار می‌رود.

2. جنس بافت: این کلمه از نوع اسم است و به صورت مفرد کاربرد دارد. در صورت نیاز به جمع، می‌توان از "ارجمندان" استفاده کرد.

3. حالت‌های نحوی: ارجمندی می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا اسم پیشوندی به کار رود. به عنوان مثال:

   • فاعل: "ارجمندی علم برای جامعه ضروری است."
   • مفعول: "ما به ارجمندی این شخصیت پی بردیم."
   • اسم پیشوندی: "وی دارای ارجمندی خاصی در میان همکارانش است."

4. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات مثبت و در توصیف شخصیت‌ها یا مفاهیم پراستفاده قرار می‌گیرد. مانند: "ارجمندی او به خاطر خدماتش در جامعه شناخته شده است."

5. خودداری از تکرار بیش از حد: در نوشتار formal، بهتر است که از تکرار کلمه "ارجمندی" به صورت مکرر پرهیز کرد و به معنای آن اشاره‌ای غیرمستقیم داشت.

این نکات می‌توانند در نوشتارهای ادبی و رسمی به شما کمک کنند تا از کلمه "ارجمندی" به درستی استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "ارجمندی" در جمله‌ها آورده شده است:

1. فردا مراسمی به مناسبت ارجمندی و قدردانی از تلاش‌های استاد برگزار خواهد شد.
2. ارجمندی این اثر ادبی به خاطر عمق تفکر و خلاقیت نویسنده است.
3. همه ما باید به ارجمندی دوستان و نزدیکان‌مان توجه کرده و آن‌ها را ارج نهیم.
4. در فرهنگ ما، ارجمندی خانواده و احترام به بزرگترها همیشه مورد تأکید بوده است.
5. این کتاب به خاطر ارجمندی محتوای علمی‌اش در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود.

امیدوارم این مثال‌ها برای شما مفید باشند!