کلمه "سائل" در زبان فارسی به معنی شخصی است که درخواست کمک یا صدقه می‌کند. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. طبیعت واژه: "سائل" یک اسم است و به عنوان فاعل یا مفعول در جمله مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. جمع‌سازی: جمع صیغۀ "سائل" به صورت "سائلین" یا "سائل‌ها" ساخته می‌شود.

3. نقطه‌گذاری: در نوشتار فارسی، اگر "سائل" در پایان جمله بیفتد، نقطه قبل از آن باید قرار گیرد، به عنوان مثال: "سائل آمد."

4. استفاده در جملات: به عنوان مثال: "سائل به در خانه ما آمد." یا "ما باید به سائل کمک کنیم."

5. قید ولی اوصاف: می‌توانید این کلمه را با قیدها یا اوصافی همراه کنید، مانند: "سائل بی‌نوا" یا "سائل گرسنه".

6. حفظ احترام: هنگام صحبت در مورد سائل‌ها، رعایت احترام و ادب بسیار مهم است، زیرا آنها ممکن است در شرایط سختی قرار داشته باشند.

اگر سوال دیگری در مورد نگارش یا قواعد دیگر دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سائل" در جمله آورده شده است:

1. سائل در کنار خیابان نشسته بود و از رهگذران کمک می‌خواست.
2. او به درخواست سائل پاسخ داد و چند تومان به او داد.
3. سائل به دنبال روزی حلال بود و هیچ وقت از هیچکس ناامید نمی‌شد.
4. در این مراسم، جمعی از خیرین به سائلین کمک کردند.
5. سائل از آنچه که داشت، راضی بود و همیشه شکرگزار زندگی‌اش بود.

اگر خواسته باشید، مثال‌های بیشتری هم می‌توانم ارائه دهم!