سبابه

کلمه «سبابه» به معنای انگشت اشاره است و در متون فارسی معمولاً به‌عنوان یک اسم خاص به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این کلمه، اصول زیر قابل توجه است:

1. نحوه نوشتن: کلمه «سبابه» به صورت صحیح همان‌طور که نوشته شده، باید تایپ شود و از املای متفاوت خودداری کنید.

2. فرم جمله: می‌توان این کلمه را به عنوان فاعل، مفعول یا در دیگر نقش‌های نحوی در جملات به کار برد. مثلاً:

   • فاعل: «سبابه‌اش را به سمت او دراز کرد.»
   • مفعول: «او به سبابه‌اش اشاره کرد.»

3. قواعد املایی: کلمه «سبابه» به خاطر خاص بودن و کمتر استفاده شدن، معمولاً نیازی به تغییر در حالت‌های جمع یا دیگر اشکال ندارد. اما در صورت نیاز می‌توانید از عبارات توصیفی استفاده کنید (مثلاً “دو سبابه”).

4. نکات نگارش: در نوشتن متن‌های رسمی، سعی کنید از کلمات و جملات واضح و بدون تکرار استفاده کنید تا مفهوم انتقال‌یافته بهتر و روشن‌تر باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه «سبابه» در نگارش فارسی استفاده کنید.

1. در طول امتحان، معلم از دانش‌آموزان خواست که با سبابه خود به جواب درست اشاره کنند.
2. کودک در حال بازی با دو زانویش بود و سبابه‌اش را به سمت اسباب‌بازی جدیدش دراز کرده بود.
3. هنگام نوشتن با خودکار، باید دقت کرد که سبابه روی سطح کاغذ نلغزد و کلمه‌ها واضح نوشته شوند.