سبحانه

کلمه "سبحانه" از واژه‌های مهم عربی است که به معنای "پاک و منزه" و در اصطلاح دینی به معنای پاکی خداوند از هر عیب و نقص استفاده می‌شود. در زبان فارسی نیز از این واژه به‌خصوص در متون دینی و ادعیه استفاده می‌شود. در نگارش و استفاده از کلمه "سبحانه" موارد زیر قابل توجه است:

1. نوشتن و اعراب‌گذاری: کلمه "سبحانه" معمولاً بدون اعراب در فارسی نوشته می‌شود، اما اگر بخواهید به صورت اعراب‌دار بنویسید، به این صورت است: "سُبْحَانَهُ".

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و پیش از نام خداوند، مانند "سبحانه و تعالی"، قرار می‌گیرد.

3. قواعد نگارشی:

   • در جملات فارسی، "سبحانه" باید با حروف بزرگ نوشته شود؛ اگر بخواهید آن را در ابتدای جمله بیاورید.
   • استفاده از ویرگول (،) بعد از "سبحانه" در جملات ادبی یا دینی، می‌تواند مفید باشد تا تضمین کند که مفهوم به درستی انتقال داده می‌شود.
4. توجه به فضای معنایی: هنگام استفاده از "سبحانه"، توجه به فضای معنایی در جملات دینی و ادبی حائز اهمیت است، زیرا این کلمه بار معنایی عمیقی دارد.

در مجموع، "سبحانه" یک واژه مذهبی در زبان فارسی است که قواعد خاص خود را در نگارش و استفاده دارد و باید با احترام و دقت به کار رود.

1. خداوند سبحانه وتعالی در قرآن کریم خود را با صفاتی بی‌نظیر معرفی کرده است.
2. در نماز، با ذکر "سبحانه" به ستایش و تمجید خداوند می‌پردازیم.
3. زندگی مؤمنانه مستلزم یادآوری دائمی عبارات مقدسی چون "سبحانه وتعالی" است.