کلمه "سبط" در زبان فارسی به معنای نوه، فرزند دختر یا نسل بعدی است و معمولاً در متون دینی یا تاریخی استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نحوه نوشته شدن: کلمه "سبط" به صورت صحیح با خط فارسی و به شکل "سبط" نوشته می‌شود.

2. نوع واژه: سبط یک اسم است و به اطلاق نسل یا نوه اشاره دارد.

3. جمع: جمع کلمه "سبط" در فارسی به صورت "سبط‌ها" یا "سُبُط" (جمع با تغییر در شکل اولیه) آمده است.

4. مفرد و مؤنث: "سبط" به طور کلی جنسیت مؤنث یا مذکر ندارد و به عنوان یک اسم عمومی برای نوه یا نسل بعدی استفاده می‌شود.

5. قید و قاعده در متن: وقتی از "سبط" در متنی استفاده می‌کنید، باید به بافت کلی متن توجه کنید. این کلمه معمولاً در زمینه‌های مذهبی (مانند سبط‌های پیامبر) به کار می‌رود.

6. استفاده در جملات: هنگام استفاده از این واژه در جمله، باید به ساختار جمله و نحوه ساخت آن توجه کرد. به عنوان مثال: "او سبط پیامبر است."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "سبط" به درستی در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. در تاریخ، سبط‌های مختلفی از بنی‌اسرائیل وجود داشتند که هر یک ویژگی‌های خاص خود را داشتند.
2. او به عنوان یک سبط از خانواده‌ی ارشاد، افتخار زیادی به نسل‌گذشتگانش دارد.
3. سبط یهودا یکی از مهم‌ترین سبط‌ها در تاریخ قوم یهود به شمار می‌رود.