کلمه "سپهدار" در فارسی به معنای فرمانده سپاه یا رهبر نظامی است. در زیر به برخی قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه و کاربرد آن اشاره می‌کنم:

1. نویسه‌گردانی: کلمه "سپهدار" به صورت یکپارچه نوشته می‌شود و باید از نگارش جدا یا به صورت جداگانه پرهیز کرد.

2. نقطه‌گذاری: در متون رسمی و ادبی، سعی کنید از علائم نگارشی به درستی استفاده کنید. به عنوان مثال: "سپهدار به میدان آمد."

3. زبان رسمی: در نوشتار رسمی باید به معنی و کاربرد این کلمه به دقت توجه کرد و آن را در بافت مناسب به کار برد.

4. جمع‌سازی: دقت کنید که در صورت نیاز به جمع بستن این کلمه، به‌طور عادی از واژه "سپهداران" استفاده می‌شود.

5. معناشناسی: این کلمه معمولاً در متون تاریخی و ادبی استفاده می‌شود، بنابراین توجه به بستر تاریخی آن در هنگام نگارش مهم است.

6. ترکیب‌ها و عبارات: می‌توان این کلمه را در ترکیب با کلمات دیگر استفاده کرد، مانند "سپهدار جنگ" یا "سپهدار قوم".

با رعایت این قواعد می‌توانید از کلمه "سپهدار" به‌درستی در نوشتار فارسی خود استفاده کنید.

در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "سپهدار" در جمله ارائه می‌شود:

1. سپهدار فرزانه‌ای بود که در جنگ‌های بزرگ تاریخ نقشی کلیدی ایفا کرد.
2. او به عنوان سپهدار لشکر، وظیفه هدایت نیروها را به عهده داشت.
3. در مراسمی که به یاد سپهدار‌های قدیمی برگزار شد، از شجاعت و فداکاری آن‌ها تجلیل شد.
4. سپهدار در برابر دشمنان کشور ایستادگی کرد و دلیری‌های بسیاری از خود نشان داد.
5. همواره داستان‌های بزرگی درباره سپهداران باستانی نقل می‌شود که مردم را به یاد شجاعت و وفاداری می‌اندازد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا به موضوع خاصی علاقه‌مندید، لطفاً بفرمایید.