کلمه "ستوان" در زبان فارسی به معنای درجه‌ای از نظامی‌گری است و به طور خاص به درجه‌ی افسران در ارتش اشاره دارد. در اینجا به برخی قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحو (قواعد ساختاری):

   • "ستوان" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌توان آن را به تنهایی یا در جملات به کار برد. به عنوان مثال: "ستوان در حال بررسی گزارش‌ها بود."

2. جنس و عدد:

   • "ستوان" اسم مذکر است و شکل جمع آن "ستوانان" می‌باشد.
   • در جملات باید به یاد داشته باشید که از نظر تطابق، صفات و فعل‌ها باید با جنس و عدد "ستوان" تطابق داشته باشند. به عنوان مثال: "ستوانان در میدان جنگ حاضر بودند."

3. نکات نگارشی:

   • کلمه "ستوان" باید با حرف اول بزرگ نوشته شود اگر در ابتدای جمله باشد یا بخشی از عنوان و اسم رسمی باشد.
   • در متون رسمی و نظامی، می‌توان آن را با عناوین دیگر ادغام کرد، مثلاً "ستوان دوم" یا "ستوان یکم".
4. استفاده در جملات:
   • می‌توانید از "ستوان" در جملات مختلف استفاده کنید:
     • "ستوان دستورات را به سربازان داد."
     • "او به عنوان ستوان در عملیات شرکت کرد."

این نکات به شما کمک می‌کند که کلمه "ستوان" را به درستی در نوشته‌های خود به کار ببرید.

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "ستوان" در جمله آورده‌ام:

1. ستوان احمدی به عنوان فرمانده‌ی عملیات در منطقه‌ی جنگی انتخاب شد.
2. پس از تربیت‌های لازم، ستوان‌ها به گروه‌های عملیاتی اضافه شدند.
3. ستوان سعیدی در جلسه‌ی بررسی استراتژی‌های جدید حاضر شد.
4. در بحران اخیر، ستوانی شجاع نقش کلیدی در نجات جان مردم ایفا کرد.
5. ستوان مسعود به درجه‌ی بالاتری ارتقا یافت و به خدمت خودش ادامه می‌دهد.