کلمه «سلطانی» در زبان فارسی به عنوان صفت و همچنین به عنوان اسم می‌تواند به کار برود. در ادامه به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوع واژه: «سلطانی» از ریشه «سلطان» گرفته شده و به معنای مرتبط با سلطنت و پادشاهی است. به عنوان مثال، «سلطانی» می‌تواند به یک لقب، صفت یا حتی به عنوان اسم خاص در متون تاریخی و ادبی مورد استفاده قرار گیرد.

2. استفاده از فاصله: هنگام استفاده از این کلمه، باید توجه داشت که در مواردی که به عنوان صفات یا در ترکیب با اسم‌های دیگر به کار می‌رود، اتصال مناسب را حفظ کنیم. به عنوان مثال: «قلم سلطانی»، «دولت سلطانی» و.

3. نحو و صرف: این کلمه به عنوان صفت قابل تغییر نیست و فقط در صورت‌های مختلف به کار می‌رود. مثلاً در جملات مختلف ممکن است به صورت «سلطانی» و «سلطانیان» در مواقع جمع‌آوری اطلاعات به کار رود.

4. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، حتماً باید به نوشتن صحیح واژه‌ها و به کار بردن علایم نگارشی توجه کنید. مثلاً در نوشتارهای ادبی یا تاریخی، می‌توانید از این واژه در قالب‌های مختلف به صورت توصیفی استفاده کنید.

5. تلفظ و اعراب: در نوشتار عربی و یا متون تاریخی، ممکن است اعراب‌گذاری این کلمه اهمیت داشته باشد. به طور معمول تلفظ صحیح این کلمه به شکل «سلطانی» است و اعراب خاصی برای آن در نظر گرفته نمی‌شود.

در مجموع، «سلطانی» کلمه‌ای است که در متون مختلف به عنوان صفتی مرتبط با سلطنت و پادشاهی به کار می‌رود و باید با دقت به قواعد نگارشی و نحوی زبان فارسی استفاده شود.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "سلطانی" در جمله آورده شده است:

1. سلطانی با شکوه و جلالش، به عنوان نماد قدرت و عظمت در تاریخ شناخته می‌شود.
2. در دوران سلطانی او، کشور به اوج شکوفایی اقتصادی دست یافت.
3. داستان‌های قدیمی از شخصیت‌های سلطانی و ماجراهای آن‌ها نقل می‌شود.
4. او با لباس‌های سلطانی خود در مراسم رسمی حاضر شد و توجه همه را جلب کرد.
5. کتاب‌های تاریخی به توصیف زندگی و رفتار پادشاهان سلطانی می‌پردازند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!