کلمه "سماوی" در فارسی به معنای "آسمانی" است و به اشیاء، پدیده‌ها یا مفاهیمی اشاره دارد که به آسمان یا دنیای بالاتر مرتبط هستند. از آنجایی که "سماوی" یک صفت است، می‌توان آن را در جملات مختلف به کار برد. در ادامه به نکات و قواعد نگارشی مرتبط با این واژه اشاره می‌کنم:

1. استفاده در جملات:

   • می‌توانید "سماوی" را به عنوان صفت برای توصیف یک اسم به کار ببرید. مانند: "کوچک‌ترین اجرام سماوی" یا "کتاب‌های سماوی".

2. نحوه نوشتار:

   • کلمه "سماوی" باید به صورت صحیح و با دقت نوشته شود. استفاده از حروف و نقطه‌گذاری مناسب اهمیت دارد.

3. ترکیبات:

   • کلمه "سماوی" به‌طور معمول با کلمات دیگری ترکیب می‌شود و عبارات جدیدی را می‌سازد، مانند "احکام سماوی" یا "فرشتگان سماوی".

4. توجه به تکیه کلام:

   • در صحبت کردن، "سماوی" ممکن است با تکیه بر "س" یا "ا" تلفظ شود که این بسته به لهجه و منطقه متفاوت است، ولی در محاوره‌های ادبی معمولاً "سماوی" به صورت آرام و صحیح بیان می‌شود.
5. تناسب با قواعد دستور زبان فارسی:
   • کلمه "سماوی" به عنوان یک صفت، باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کند از نظر جنس و عدد متناسب باشد. به عنوان مثال: "سرزمین‌های سماوی" یا "موجودات سماوی".

استفاده صحیح و مناسب از کلمه "سماوی" و رعایت قواعد نگارشی و نحوی می‌تواند به شفافیت و زیبایی نوشتار و گفتار کمک زیادی بکند.

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "سماوی" در جمله آورده شده است:

1. کتاب‌های دینی معمولاً به مسائل سماوی و معنوی پرداخته‌اند.
2. ستاره‌شناسان به مطالعه اجرام سماوی و ویژگی‌های آن‌ها می‌پردازند.
3. این معبد به خاطر معماری سماوی و افسانه‌های مرتبط با آن شهرت دارد.
4. در فرهنگ‌های مختلف، باورهایی درباره موجودات سماوی وجود دارد.
5. این اثر هنری الهام گرفته از زیبایی‌های سماوی است و احساس آرامش را به بیننده منتقل می‌کند.

امیدوارم این جملات مفید باشند!