کلمه "آتش‌افروز" از دو بخش "آتش" و "افروز" تشکیل شده است. در اینجا به چند نکته درباره نگارش و استفاده صحیح از این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتن صحیح: به صورت "آتش‌افروز" نوشته می‌شود. توجه داشته باشید که بین "آتش" و "افروز" یک خط تیره (ـ) وجود دارد که نشان‌دهنده ترکیب این دو کلمه است.

2. نوع کلمه: "آتش‌افروز" یک اسم است و به معنای کسی است که آتش می‌افروزد یا باعث ایجاد آتش می‌شود.

3. قواعد ترکیب: در زبان فارسی، زمانی که دو کلمه، یکی اسم و دیگری فعل (به صورت صفت) هستند، معمولاً با خط تیره ترکیب می‌شوند.

4. مفاهیم و دلالت‌ها: این کلمه می‌تواند به معنای واقعی، یعنی فردی که آتش روشن می‌کند، و همچنین به معنای مجازی و نمادینی به کار برود که در این صورت ممکن است به کسانی اشاره کند که ایجاد آشوب یا تنش می‌کنند.

5. استفاده در جملات: برای به کار بردن این کلمه در جملات، می‌توان گفت: "او همیشه آتش‌افروز است و به راحتی می‌تواند اوضاع را ملتهب کند."

اگر سوال خاصی در مورد کاربرد یا جزییات بیشتر دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.

1. آتش افروز در دل شب، نوری پرهیجان را در جنگل spreading کرد.
2. او به عنوان یک آتش افروز معروف در داستان‌های محلی شناخته می‌شود و همه درباره‌ی شجاعتش صحبت می‌کنند.
3. آثار آتش افروز در طبیعت به وضوح نمایان است و بازسازی محیط زیست نیاز به زمان زیادی دارد.