کلمه "شجری" به طور کلی در زبان فارسی به معنای "درختانه" یا "مربوط به درخت" استفاده می‌شود و به عنوان صفتی برای توصیف چیزهایی که مرتبط با درخت یا درختان هستند، به کار می‌رود.

در اینجا به چند نکته‌ی نگارشی و قواعدی در مورد استفاده از "شجری" اشاره می‌کنم:

1. نحوه‌ی نوشتار: این کلمه باید به صورت "شجری" نوشته شود و از نوشتن آن به صورت‌های غیر استاندارد باید پرهیز کرد.

2. نقش کلمه در جمله: "شجری" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم یا در ترکیبات مختلف می‌آید. مثلاً:

   • چوب شجری (چوبی که از درختان به دست می‌آید)
   • میوه شجری (میوه‌ی مربوط به درختان)

3. جمع بستن کلمه: در مواردی که نیاز به جمع بستن این کلمه است، می‌توان از ساختارهای مناسب استفاده کرد. به عنوان مثال "شجریان" برای اشاره به ویژگی‌های متعدد مربوط به درختان.

4. استفاده در ادبیات: این کلمه در شعر و ادبیات فارسی نیز ممکن است به شکل استعاری و نمادین به کار رود. در این صورت، تفسیر معنای آن بستگی به بافت متن دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "شجری" به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه “شجری” در جمله آورده شده است:

1. در جشن سالانه، هنرمندان آثار شجری خود را به نمایش گذاشتند که هر کدام داستانی گویای سرزمین خود بودند.
2. در کتابخانه شهر، چندین کتاب با محتوای شجری وجود دارد که به تحلیل شخصیت‌های مختلف ادبیات می‌پردازد.
3. این فیلم نگاهی شجری به زندگی یک مبارز اجتماعی در دوران قاجار دارد و به چالش‌های او می‌پردازد.
4. در این نمایشگاه، نقاشی‌های شجری متعددی از هنرمندان معاصر به نمایش گذاشته شده است که توجه بازدیدکنندگان را جلب کرده است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا موضوع خاصی مد نظر دارید، بفرمایید!