کلمه «شرم» در زبان فارسی دارای معانی و کاربردهای گوناگونی است و قواعد خاصی برای استفاده از آن وجود دارد. در ادامه به برخی از نکات نگارشی و قواعدی که می‌توان در استفاده از این کلمه در نظر گرفت، اشاره می‌کنم:

1. معنی و کاربرد:

   • «شرم» به معنای احساس خجالت یا احساس شرمندگی است.
   • در جملات می‌تواند به طور خاص به احساساتی نظیر عدم راحتی در یک موقعیت اجتماعی اشاره کند.

2. جملات نمونه:

   • «او به خاطر اشتباهش احساس شرم کرد.»
   • «شرم بر او عارض شد وقتی دیگران او را توبیخ کردند.»

3. ترکیب‌های رایج:

   • «شرمنده»: به معنای خجالت‌زده و عذرخواهی‌کرده.
   • مثال: «من شرمنده‌ام که نتوانستم در جشن شما شرکت کنم.»

4. نکات نگارشی:

   • هنگام استفاده از «شرم» در متون رسمی یا ادبی، بهتر است از زبان و سبک مناسبی استفاده شود.
   • از جملات طولانی و پیچیده پرهیز کنید تا مفهوم به روشنی منتقل شود.

5. استفاده از عبارات:

   • می‌توان از عبارات مانند «شرم بر او»، «شرم بر من» برای ابراز احساس خجالت یا ندامت استفاده کرد.
6. نکات دستوری:
   • «شرم» یک اسم است و معمولاً به عنوان اسم فاعل یا مفعول در جملات استفاده می‌شود.
   • در بیان احساسات، می‌توان آن را با قیدها و صفت‌های مختلف ترکیب کرد.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه «شرم» به طور مؤثر و صحیح در جملات فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "شرم" در جملات مختلف آورده‌ام:

1. او به خاطر رفتار ناپسندش احساس شرم می‌کرد.
2. هرگز نباید به دیگران شرم کنید، زیرا همه انسان‌ها اشتباه می‌کنند.
3. شرم او به وضوح در چهره‌اش نمایان بود.
4. در جمع دوستانش به خاطر افشاگری‌های گذشته‌اش شرمنده شد.
5. احساس شرم می‌تواند عاملی motivator برای تغییر رفتار باشد.

اگر به مثال بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!