کلمه "ازل" به معنای بی‌پایانی، ابدیت یا زمانی است که آغاز ندارد. این کلمه در ادبیات فارسی به صورت‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین "الازال" به معنای از ازل و دراز مدت است.

قواعد و نکات نگارشی:

1. نقطه‌گذاری: در نگارش متنی که شامل این کلمات است، باید از نشانه‌های نگارشی مناسب استفاده کرد. مثلاً اگر این کلمات بخشی از یک جمله هستند، باید آن‌ها را در متن به خوبی جاگذاری کرد.

2. تلفظ صحیح: توجه به تلفظ صحیح این کلمات در گفتار اهمیت دارد. "ازل" با تکیه بر حرف اول و "الازال" با تکیه بر سیلاب دوم تلفظ می‌شود.

3. هم‌نشینی با سایر کلمات: این کلمات معمولاً در جملات ادبی، فلسفی یا عرفانی به کار می‌روند و می‌توانند به خوبی با کلمات دیگر ترکیب شوند.

4. دقت در معنی: باید توجه داشت که "ازل" و "الازال" با وجود معنای مشابه، هر کدام در بافت‌های معنایی متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. "ازل" بیشتر به مفهوم آغاز نکردن و بی‌پایانی اشاره دارد در حالی که "الازال" تأکید بر طولانی‌مدت بودن چیزی دارد.

5. استفاده در اشعار و نثر: این کلمات در شعرها و نثرهای کهن فارسی رایج هستند و می‌توانند زیبایی و عمق فکری به متن ببخشند.

به یاد داشته باشید که استفاده مناسب از این کلمات به شکلی که در متن و بافت اصلی‌اش معنا ایجاد کند، اهمیت دارد.