کلمه "ازلی" یک صفت است که به معنای "ابدی" یا "همیشه" به کار می‌رود و در زبان فارسی به شکل‌هایی متفاوت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا به برخی قواعد نوشتاری و نگارشی که باید هنگام استفاده از این کلمه در نظر گرفته شوند، اشاره می‌کنم:

1. نوشتن کلمه: کلمه "ازلی" به صورت جدا نوشته نمی‌شود و همیشه باید به شکل یک کلمه کامل (ازلی) نوشته شود.

2. تطابق با جنس و عدد: "ازلی" به عنوان یک صفت می‌تواند در جملات مختلف با اسم‌های مذکر و مؤنث یا مفرد و جمع همخوانی داشته باشد. مثلاً:

   • عشق ازلی (مفرد)
   • عشق‌های ازلی (جمع)
   • حقیقت ازلی (مؤنث مفرد)

3. استفاده در جملات: هنگام استفاده از "ازلی" در جملات، با توجه به معنی آن، باید توجه داشت که مفهوم ابدیت یا عدم محدودیت زمانی را convey کند. مثلاً:

   • "محبت الهی ازلی است."
   • "این موضوع دارای ابعاد ازلی است."

4. جداسازی: هیچ‌گاه این کلمه نباید با خط تیره یا علامت دیگر جدا نوشته شود.

5. نکات معنایی: "ازلی" غالباً در متون فلسفی، دینی و ادبیات به کار می‌رود و از این رو معنای عمیق و خاصی دارد. در استفاده از آن، باید به بافت معنایی توجه شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "ازلی" به درستی و زیبایی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در زیر چند جمله با استفاده از کلمه "ازلی" آورده شده است:

1. عشق واقعی و ازلی میان آنها همیشه برجسته بود.
2. او به دنبال حقیقتی ازلی در زندگی‌اش بود.
3. این کتاب به بررسی مفاهیم ازلی مانند زمان و جاودانگی می‌پردازد.
4. برخی معتقدند که محبت خداوند ازلی و بی‌نهایت است.
5. وجود این کوه‌ها نمایانگر زیبایی ازلی طبیعت در این منطقه است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!