عبارت "صاحبان سُنَّه" یا "صاحب السُنَّه" به طور کلی به افرادی اطلاق می‌شود که در زمینه‌های مذهبی، به ویژه در فقه و اصول دین، در اعتقادات اسلامی و مخصوصاً در مذهب اهل سنت شناخته‌شده هستند. قواعد نگارشی و دستوری این عبارت به شرح زیر است:

1. کتابت صحیح: واژه "صاحب" به معنای دارنده و "سنه" به معنای سنت است. بنابراین نوشتن صحیح این عبارت باید با حفظ اعراب و نون‌های لازم باشد. معمولاً به شکل "صاحب السنه" نوشته می‌شود.

2. استفاده از "ال": در زبان عربی، "ال" در ابتدای لفظ "سنّه" نشان‌دهنده تعریف و مشخص کردن آن است. "سُنَّه" به معنای سنت و روش پیامبر (ص) است که در این عبارت مشخص شده است.

3. نحو و صرف: در جمله‌های مختلف، "صاحب السنه" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا خبر مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • «صاحب السنه در بحث‌های علمی مشارکت دارد.»
   • «او یکی از صاحب السنه است.»

4. نقطه‌گذاری و علائم نگارشی: در استفاده از این عبارت، رعایت علائم نگارشی بستگی به جایگاه و نقش آن در جمله دارد. معمولاً نیازی به نکات خاص برای این عبارت نیست، ولی سیاق جمله باید به گونه‌ای باشد که مُحَدَّد و مشخص باشد.

5. مناسبت در نگارش: برای نوشتن متن‌های مذهبی و علمی باید به زمینه و مخاطب توجه کرد و این اصطلاح را در علوم فقه، اصول دین و تاریخ اسلام مورد استفاده قرار داد.

به طور کلی، توجه به بُعد مذهبی و فرهنگی این عبارت هنگام نگارش آن اهمیت زیادی دارد.