کلمه "صدر اعظم" در زبان فارسی به معنای رئیس دولت یا نخست‌وزیر است و از دو واژه "صدر" و "اعظم" تشکیل شده است. در نگارش و استفاده از این واژه، نکات زیر را باید رعایت کرد:

1. نحو درست: "صدر اعظم" معمولاً به‌صورت دو واژه جدا نوشته می‌شود و در جملات و عبارت‌ها به‌همین شکل استفاده می‌گردد.

2. دقت در استفاده: این واژه بیشتر در متون رسمی و تاریخی به کار می‌رود و در زبان محاوره کمتر استفاده می‌شود.

3. نوشتار صحیح: واژه‌ها باید به‌درستی هجی شوند. "صدر" به معنی بالا و رأس و "اعظم" به معنی بزرگ‌ترین و برترین است.

4. قیدهای لازم: در جملات، می‌توانید از "صدر اعظم" به عنوان یک عنوان یا مقام استفاده کنید و بسته به نیاز، قیدهایی مانند "ایران" یا "پیشین" را قبل از آن اضافه کنید.

به‌عنوان مثال:

• "صدر اعظم جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به سوالات خبرنگاران، توضیحاتی ارائه داد."
• "وی به‌عنوان صدر اعظم کشور، مسئولیت‌های زیادی بر عهده دارد."

در هنگام استفاده از این کلمه در متون رسمی یا تاریخی، توجه به سیاق جمله و نوع نگارش نیز مهم است.