صفت مرکب در زبان فارسی به صفاتی اطلاق می‌شود که از دو یا چند عنصر تشکیل شده‌اند و معمولاً برای توصیف ویژگی‌های خاص یا کیفی یک اسم به کار می‌روند. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به صفت‌های مرکب اشاره می‌شود:

1. ساختار صفت مرکب: صفت‌های مرکب معمولاً از ترکیب یک یا چند صفت یا اسم تشکیل می‌شوند. به عنوان مثال: "بسیار زیبا"، "سرسبز و خرم"، "سفید و سیاه".

2. نوشتار با فاصله: در زبان فارسی، هنگام نوشتن صفت‌های مرکب، معمولاً عناصر آنها با فاصله از یکدیگر نوشته می‌شوند. به عنوان مثال: "آسمان آبی" و نه "آسمانآبی".

3. ترتیب عناصر: در بسیاری از موارد، ترتیب عناصر در صفت‌های مرکب ممکن است معنای خاصی ایجاد کند. به عنوان مثال: "قرمز روشن" با "روشن قرمز" ممکن است برداشت‌های متفاوتی را به همراه داشته باشد.

4. جنسیت و تعداد: صفت‌های مرکب باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کنند، از نظر جنس و تعداد هماهنگ باشند. به عنوان مثال: "کتاب‌های بسیار مفید" و "کتاب‌های مفید".

5. نقش در جمله: صفت مرکب می‌تواند در جملات به عنوان صفت توصیفی عمل کند و معمولاً قبل از اسم می‌آید. به عنوان مثال: "کتاب جدید" به عنوان وصف "کتاب" عمل می‌کند.

6. تکرار در صفت‌های مرکب: در برخی موارد، می‌توان از تکرار برای تأکید بر صفت استفاده کرد، به عنوان مثال: "زیبا زیبا".

7. فارغ از قاعده محاوره‌ای: در گفتار محاوره‌ای، استفاده از صفت‌های مرکب ممکن است تعابیر غیررسمی داشته باشد، بنابراین در متون رسمی و ادبی باید توجه ویژه‌ای به نگارش و ساختار آنها داشت.

استفاده درست از صفت‌های مرکب می‌تواند به وضوح و زیبایی نوشتار شما افزوده و معانی دقیق‌تری را به مخاطب منتقل کند.