ضجه

کلمه "ضجه" در زبان فارسی به معنای صدای ناله یا گریه به‌شدت و از روی درد است. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته وجود دارد که می‌تواند مفید باشد:

1. املا: کلمه "ضجه" با "ض" شروع می‌شود و به "جه" ختم می‌شود و باید به‌درستی نوشته شود. این کلمه به هیچ عنوان نباید با "ز" به‌جای "ض" نوشته شود.

2. آوایی: در هنگام تلفظ، توجه کنید که "ض" به‌گونه‌ای تلفظ می‌شود که مانند "ز" نباشد.

3. کاربرد: این کلمه معمولاً در متون ادبی، شعر، یا توصیف حالاتی مثل درد و غم استفاده می‌شود. بنابراین، در متون رسمی یا علمی استفاده از آن ممکن است مناسب نباشد.

4. نکات نگارشی: اگر از "ضجه" در جملات استفاده می‌کنید، باید به نوع و ساختار جمله توجه کنید. به‌عنوان مثال:

   • "او در فراق عزیزش ضجه می‌زد."
   • "ضجه‌های او دل هر بیننده‌ای را به درد می‌آورد."
5. نوع کلمه: "ضجه" یک اسم است و می‌تواند به‌عنوان فاعل یا مفعول در جملات استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ضجه" به‌صورت مؤثر و صحیح در نوشتار خود استفاده کنید.

1. صدای ضجه‌ها در شب تاریک، احساس تنهایی را در دلش تقویت کرد.
2. او با شنیدن ضجه‌های عمیق، ناخودآگاه به سمت منبع صدا کشیده شد.
3. ضجه‌ی حیوانات در جنگل نشان از درد و رنجی بود که بر آنان رفته بود.