ضواحک

کلمه "ضواحک" به معنای "چهره‌ها" یا "صحنه‌ها" در فارسی به کار می‌رود و در ادبیات و متون مختلف استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو و ساختار جملات:

   • کلمه "ضواحک" می‌تواند به عنوان اسم جمع به کار رود. بنابراین، در جملات، باید باتوجه به توافق با فعل و صفات، به صورت صحیح استفاده شود. مثلاً: "ضواحک این داستان زیباست."

2. نقطه‌گذاری:

   • مانند سایر کلمات، در جملات باید توجه کرد که قبل و بعد از این کلمه، استفاده صحیح از ویرگول یا علامت‌های نگارشی دیگری رعایت شود.

3. تلفظ:

   • این کلمه به صورت "ضوا حِک" (با هَ) تلفظ می‌شود که در نگارش نیز باید به این نکته توجه شود.

4. تناسب با معانی سایر کلمات:

   • در جملاتی که از این کلمه استفاده می‌شود، باید مراقب باشید که معنای کلمات دیگر با این کلمه تناسب داشته باشد.
5. استفاده در متن:
   • بهتر است این کلمه در متن‌های ادبی و فرهنگی بیشتر به کار رود، چراکه بار معنایی و زیبایی خاصی دارد.

اگر سوال خاصی درباره بکارگیری این کلمه در جملات یا متون مختلف دارید، می‌توانید بپرسید.

1. در بازرسی از چهره‌ی او، متوجه شدم که ضواحک زیبای او به زندگی‌اش رنگ و زندگی می‌بخشد.
2. هنرپیشه با ضواحک شیرین و جلب توجه خود، تماشاگران را مجذوب کرد.
3. خنده‌های او با ضواحک زیبا، هر جمعی را به شادی و خوشحالی وادار می‌کرد.