کلمه "طائر الفردوس" به معنای «پرنده بهشت» است و از نظر قواعد فارسی، ترکیبی از یک اسم نکره (طائر) و یک اسم معرفه (الفردوس) تشکیل شده است. برای استفاده درست از این ترکیب، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. جنس کلمات: "طائر" از نظر نحوی مذکر و "الفردوس" اسم خاص و معرفه است.

2. نقش دستوری: "طائر" می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جمله به کار رود، در حالی که "الفردوس" معمولاً به عنوان مضاف الیه به کار می‌رود.

3. نحو ترکیب: در این ترکیب، "الفردوس" می‌تواند به عنوان مضاف إليه عمل کند و به "طائر" اشاره کند.

4. نگارش صحیح: در نگارش، باید از فاصله مناسب و قواعد مربوط به حروف چسبیده و جدا استفاده کرد، به‌عنوان مثال "طائر الفردوس".

5. بلاغت و معانی: این ترکیب می‌تواند به لحاظ بلاغی و ادبی در اشعار و نثرهای فارسی مورد استفاده قرار گیرد و معانی متعددی را متبادر کند.

به طور کلی، "طائر الفردوس" می‌تواند در متون ادبی و مذهبی به کار رود و به طور خاص به مفاهیم بهشتی و الهی اشاره دارد.