طیبه

کلمه «طیبه» در زبان فارسی به معنای «خوب» یا «پاک» به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف افراد یا چیزهای نیکو استفاده می‌شود. در نگارش و استفاده از این کلمه، به چند نکته توجه کنید:

1. نقطه‌گذاری: کلمه «طیبه» همیشه باید به صورت صحیح و با املای درست نوشته شود. در متون رسمی و ادبی، املای صحیح آن «طیبه» است.

2. معنا و سیاق: این کلمه معمولاً در جملات توصیفی یا احساسی به کار می‌رود. برای مثال: "او انسان طیبه‌ای است."

3. جمع بستن: در صورتی که بخواهید جمع آن را بسازید، می‌توانید از «طیبات» استفاده کنید. به عنوان مثال: "طیبات این سرزمین را باید شناخته شود."

4. تلفظ: این کلمه به صورت «طَیبه» تلفظ می‌شود و توجه به تلفظ درست آن مهم است.

5. استفاده در ادعیه و متون مقدس: کلمه «طیبه» در متون دینی و قرآنی نیز به وفور دیده می‌شود، که نشان‌دهنده‌ی جایگاه معنوی و اخلاقی آن است.

با رعایت این نکات می‌توانید در نگارش و استفاده از کلمه «طیبه» دقت کنید و آن را به درستی به کار ببرید.

1. طیبه همیشه با لبخند به استقبال دوستانش می‌آید و فضای دلنشینی را ایجاد می‌کند.
2. کتابی که طیبه به من هدیه داد، الهام‌بخش من در نوشتن داستان‌های جدید بوده است.
3. در محفل دوستانه‌ای که طیبه میزبان آن بود، بحث‌های جذابی درباره هنر و ادبیات شکل گرفت.