استجابت

کلمه «استجابت» به معنای پذیرفتن یا اجابت کردن است و در زبان فارسی به گونه‌ای خاص به کار می‌رود. برای نگارش صحیح و استفاده درست از این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. املا: کلمه «استجابت» به همین شکل نوشته می‌شود و توجه به املای صحیح آن اهمیت دارد.

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً در متون دینی و ادبی برای اشاره به اجابت دعا، درخواست یا ندا به کار می‌رود. به عنوان مثال: «دعاهای مؤمنان به استجابت نزدیک می‌شود.»

3. جایگاه در جمله: «استجابت» می‌تواند به عنوان اسم در جمله به کار رود. معمولاً به فعل یا صفت مربوط می‌شود. مثلا: «امید استجابت دعا» یا «زمان استجابت دعا.»

4. قید و صفت: در برخی از جملات می‌توان از صفت‌ها و قیدها برای توصیف «استجابت» استفاده کرد، مانند: «استجابت سریع»، «استجابت بزرگ» و ...

5. هم معنی‌ها: برای این کلمه می‌توان مترادف‌هایی مانند «اجابت»، «پذیرش» و «قبول» را به کار برد، اما هر کدام ممکن است در زمینه‌های مختلف معنای خاص خود را داشته باشند.

6. فعل‌های مرتبط: از فعل‌هایی که معمولاً با «استجابت» همراه هستند، می‌توان به «اجابت کرد»، «پذیرفت» و «قبول کرد» اشاره کرد.

با توجه به این نکات، می‌توان از کلمه «استجابت» به طرز صحیح و مناسبی در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. دعای مخلصانه او باعث استجابت درخواستش شد و شغل مناسب پیدا کرد.
2. در پی استجابت دعاهای مردم، بارش باران در مناطق خشک آغاز شد.
3. او همیشه به استجابت دعاهایش ایمان داشت و هرگز ناامید نمی‌شد.