کلمه "عشق‌آفرین" ترکیبی از دو جزء "عشق" و "آفرین" است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: در صورتی که این کلمه در وسط جمله استفاده شود، باید به سایر اجزای جمله نیز توجه شود. مثلاً وقتی که "عشق‌آفرین" در جمله‌ای به کار می‌رود، باید قبل و بعد از آن از قواعد نقطه‌گذاری مناسب استفاده شود.

2. تفکیک کلمات: کلمه "عشق‌آفرین" به عنوان یک کلمه مرکب به حساب می‌آید و معمولاً به صورت یکجا نوشته می‌شود. اما در صورت استفاده از آن به عنوان دو کلمه مستقل، باید میان آن‌ها فاصله بگذاریم (عشق آفرین).

3. قید و صفت: "عشق‌آفرین" می‌تواند به عنوان صفت یا قید در جملات به کار رود. مثلاً: "او عشق‌آفرین است" یا "او عشق‌آفرین می‌باشد."

4. استفاده در اشعار و نثر: این کلمه به‌عنوان یک مفهوم احساسی و معنوی در ادبیات فارسی، به‌خصوص در اشعار، کاربرد فراوانی دارد. شاعران ممکن است از این واژه در ترکیب‌های مختلف استفاده کنند.

5. تلفظ: در فارسی، تلفظ صحیح "عشق‌آفرین" به صورت "عِشق‌آفرین" با تاکید بر "عشق" و "آفرین" است.

به طور کلی، در کار با کلمات مرکب مانند "عشق‌آفرین"، توجه به صحت نوشتاری و معنایی، به‌ویژه در متون ادبی و شاعرانه، بسیار اهمیت دارد.