شیوه‌ی صحیح نگارش و قواعد فارسی برای ترکیب «عشق معنوی» به شرح زیر است:

1. نویسه‌خوانی: این دو واژه به طور معمول به صورت جدا از هم نوشته می‌شوند: «عشق» و «معنوی».

2. نقش کلمات:

   • «عشق»: اسم و واژه‌ای است که به احساس عمیق و بی‌پایانی اشاره دارد.
   • «معنوی»: صفتی است که به ویژگی معنایی و روحانی اشاره دارد.

3. ترکیب: در این ترکیب، «معنوی» مشخص‌کننده نوع عشق است و به آن بعد، عمق و ویژگی روحانی می‌دهد.

4. نشانه‌گذاری: در نگارش غیررسمی و ادبی، می‌توان از ویرگول یا دو نقطه برای تفکیک و توضیح بیشتر استفاده کرد.

5. فعل و زمان: در صورتی که بخواهید جمله‌ای بسازید که این ترکیب را شامل شود، باید به زمان و فعل مناسب توجه کنید. مثلاً: «عشق معنوی انسان را به سمت کمال می‌کشاند.»

6. استفاده در متن: این ترکیب می‌تواند در متن‌های ادبی، روحانی، یا فلسفی به کار رود و از آن برای توصیف نوع خاصی از عشق که فراتر از محبت زمینی و مادی است، بهره‌گیری شود.

امیدوارم این نکات کمک‌کننده باشند! اگر سوال یا موضوع خاص‌تری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.