کلمه "عشوه" در زبان فارسی به معنای ناز و کرشمه و همچنین به عنوان یک واژه‌ی توصیفی برای جذابیت و فریبندگی در رفتار یا رفتارهای عاشقانه به کار می‌رود. قواعد نوشتاری و نگارشی برای این کلمه به شرح زیر هستند:

1. نوشتن صحیح: "عشوه" به همان شکل که ذکر شده نوشته می‌شود و نباید به اشتباه نوشته شود.

2. اعراب‌گذاری: برای خواندن صحیح کلمه، در صورت نیاز می‌توانید از اعراب‌گذاری استفاده کنید:

   • عَشْوَة

3. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه از دو سیلاب شکل گرفته است: "عش" و "وه".

4. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان اسم و در جملات توصیفی به کار می‌رود. مثلاً:

   • "او با عشوه‌هایش دل همه را برد."
   • "عشوه‌های او باعث جلب توجه دیگران می‌شود."

5. مترادف و antonym: کلمات مترادف برای "عشوه" ممکن است شامل "ناز" یا "فریبندگی" باشند. مترادف‌های منفی یا antonym می‌توانند شامل "سخت‌گیری" یا "جدیت" باشند.

6. آداب و نگارش: در نوشتن متن‌ها، به ویژه در متون ادبی یا عاشقانه، استفاده از "عشوه" می‌تواند حس لطافت و زیبایی را به متن اضافه کند. لذا باید با دقت و در مکان مناسب به کار رود.

با توجه به این نکات، می‌توانید به خوبی از کلمه "عشوه" در جملات و متون فارسی استفاده کنید.

1. او با عشوه‌ای خاص و دلربا، همه را مجذوب خود کرد.
2. در مهمانی شبانه، صدای خنده و عشوه‌های دوستانه فضا را پر کرده بود.
3. عشوه‌های او نه تنها جذاب بود بلکه نشان‌دهنده‌ی شخصیت شادابش نیز بود.