کلمه "عصفور" به معنی پرنده‌ای کوچک و زیبا است که در ادبیات فارسی و اشعار به‌کار می‌رود. در زبان فارسی، قواعد نگارش و صرف و نحوه استفاده از این کلمه می‌تواند به صورت زیر باشد:

۱. املا:

• املا صحیح این کلمه "عصفور" است و در نوشتار باید به همین شکل نوشته شود.

۲. صرف:

• این کلمه به عنوان اسم، مفرد و جمع دارد. جمع "عصفور" به صورت "عصفوران" یا "عصافیر" است.

۳. نقش نحوی:

• "عصفور" می‌تواند در نقش‌های مختلفی در جمله به کار رود، به عنوان مثال:
  • فاعل: «عصفور در آسمان پرواز می‌کند.»
  • مفعول: «من عصفور را دیدم.»

۴. کاربرد ادبی:

• در شعر و نثر فارسی، "عصفور" نماد زیبایی، آزادی و عشق است. می‌توان از آن به عنوان تشبیه یا تمثیل استفاده کرد.

۵. نکات نگارشی:

• در نوشتار رسمی، باید به جای استفاده از کلمات غیررسمی یا محاوره‌ای، از "عصفور" استفاده شود.
• توجه به علامت‌های نگارشی مانند ویرگول و نقطه‌گذاری در جملات حاوی این کلمه الزامی است.

۶. مثال‌های استفاده:

• «عصفوران آزاد در آسمان پرواز می‌کنند.»
• «صدای عصفور دلنشین است و روح را جلا می‌دهد.»

امیدوارم این توضیحات مفید باشد! اگر سوالات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.

1. عصفور کوچکی بر روی شاخه درخت نشسته و با صدای زیبایش آواز می‌خواند.
2. وقتی باران می‌بارید، عصفورها به سرپناهی درختی پناه بردند.
3. عصفوری که در حیاط خانه‌مان لانه کرده بود، هر روز صبح به جستجوی غذا می‌پرداخت.