کلمه "علا ء الدین" به ترکیب دو واژه "علا" و "الدین" اشاره دارد و معمولاً به عنوان یک نام خاص به کار می‌رود. در نگارش این عبارت، نکات زیر باید رعایت شود:

1. فاصله‌گذاری و حروف جدا: در زبان فارسی، معمولاً کلمات مرتبط به هم بدون فاصله یا با فاصله مناسب نوشته می‌شوند. در مورد "علا ء الدین"، معمولاً به صورت "علاالدین" یا "علا ء الدین" نوشته می‌شود. اما در استفاده‌های رسمی، "علاالدین" به عنوان یک واژه مستقل مناسب‌تر است.

2. حروف بزرگ: در متون رسمی و نام‌ها، بهتر است در شروع هر کلمه اول بزرگ نوشته شود، پس "علا" و "الدین" باید با حروف بزرگ آغاز شوند.

3. نکات نگارشی: اگر این عبارت در ابتدای جمله به کار رود، باید با نقطه یا ویرگول مناسب ادامه داشته باشد.

4. معانی و توضیحات: اگر در متنی بحث پژوهشی یا توصیفی درباره این نام باشد، می‌توان معانی یا پیشینه تاریخی آن را نیز توضیح داد.

بنابراین، بهتر است عبارت "علاالدین" به عنوان یک واژه مستقل و بدون فاصله استفاده شود، مگر در موارد خاصی که به واژه "علا" و "الدین" جداگانه نیاز باشد.