کلمه "عنکبوت" در زبان فارسی به معنای موجودی خزنده و تارزن است که معمولاً به دلیل تارهایی که می‌سازد، مورد توجه قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: "عنکبوت" به صورت بدون فاصله و با حروف فارسی نوشته می‌شود و هیچ گونه املای دیگری ندارد.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت [ʕæn.kæˈbut] است.

3. جنس: کلمه "عنکبوت" مذکر محسوب می‌شود، اگرچه در برخی از متون می‌توان از آن به صورت مؤنث نیز استفاده کرد (مثلاً در شعرها).

4. جمع‌سازی: جمع "عنکبوت" به صورت "عنکبوت‌ها" ساخته می‌شود.

   • مثال: "در گوشه‌ای از اتاق، عنکبوت‌ها به تار تنیده‌اند."

5. استفاده در جملات:

   • "عنکبوت به زیبایی تاروپودش را در گوشه اتاق می‌بافد."
   • "ترس از عنکبوت یکی از شایع‌ترین ترس‌ها در میان مردم است."
6. نکات ادبی: در ادبیات فارسی، عنکبوت می‌تواند نماد و استعاره‌های مختلفی باشد، مثلاً از نقطه‌نظر تارهایی که می‌سازد، به موضوعات حس تعلق، اسارت یا فریبندگی اشاره کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "عنکبوت" به درستی و به‌خوبی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. عنکبوت‌ها در تارهای خود برای شکار حشرات کمین می‌کنند.
2. در گوشه‌ی اتاق، یک عنکبوت بزرگ مشغول بافتن تارهایش بود.
3. بچه‌ها در حیاط به تماشای عنکبوت‌های رنگارنگی که در باغچه بودند، پرداختند.