کلمه «عهد» در زبان فارسی به معنای پیمان، توافق، یا زمان معین است و استفاده‌های مختلفی دارد. در اینجا چند نکته درباره کاربرد و نگارش این کلمه آورده شده است:

1. نوشتار صحیح: کلمه «عهد» به همین شکل (عهد) نوشته می‌شود و نیاز به تغییر یا افزودن حرف دیگری ندارد.

2. معنی و کاربرد:

   • می‌تواند به معنای پیمان یا قرارداد میان دو نفر یا گروه باشد.
   • در ادبیات نیز به معنای دورانی از زندگی یا زمان معین به کار می‌رود.

3. جمله‌سازی:

   • «ما عهد کردیم که در تمام سختی‌ها کنار هم باشیم.»
   • «عهدی که بستیم، همواره در خاطرمان خواهد ماند.»

4. صرف و نحو:

   • این کلمه به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند به صورت مفرد و جمع (عهدها) استفاده شود.
   • می‌توان از این کلمه در ترکیب‌های مختلف هم استفاده کرد، مثل «عهد وفا» یا «عهد شکنی».

5. نکات نگارشی:

   • در متون رسمی و ادبی، لازم است رعایت اصول نگارشی و جمله‌بندی درست انجام شود.
   • در متن‌های ادبی و شعر نیز کلمه «عهد» می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود و معانی عمیق‌تری پیدا کند.
6. ضد و نقیض:
   • کلمه‌ای که می‌تواند به عنوان ضد «عهد» مورد استفاده قرار گیرد، «نقض» یا «شکستن عهد» است.

این نکات به شما کمک می‌کند تا با قاعده‌تر و درست‌تر از کلمه «عهد» در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. ما در عهد خود متعهد شدیم که همیشه در کنار یکدیگر باشیم و از یکدیگر حمایت کنیم.
2. این کتاب درباره تاریخ و فرهنگ عهد باستان نوشته شده است و اطلاعات جالبی را ارائه می‌دهد.
3. او در لحظه‌ای احساسی، عهدی را با دوستش بست که هیچ‌گاه یکدیگر را فراموش نکنند.