غایب باز

کلمه "غایب" به معنی کسی است که حضور ندارد یا در مکانی نیست. این کلمه در جملات به صورت‌های مختلف می‌تواند به کار رود. در زیر چند نکته درباره قواعد نگارش و استفاده از این کلمه آورده شده است:

1. نقش دستوری: "غایب" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و در این صورت می‌تواند به توصیف یک اسم بپردازد. مثلاً: "او یک دانش‌آموز غایب است."

2. ترکیب با پیشوندها و پسوندها: می‌توان این کلمه را با پیشوندها و پسوندها ترکیب کرد. مثلاً:

   • "غایب‌بودن" (از فعل "بودن")
   • "غایبانه" (به صورت قید)

3. جملات منفی: اگر بخواهید از "غایب" در جمله‌های منفی استفاده کنید، معمولاً نیاز به استفاده از "نیست" دارید. مثلاً: "او غایب نیست."

4. توجه به نثر و سبک: در نوشتار رسمی یا ادبی، باید به کار بردن این کلمه با توجه به سبک نوشتاری و بستر آن مراقب بوده و مناسب‌ترین شکل را انتخاب کنید.

5. همگونی: اگر از "غایب" استفاده می‌کنید، باید توجه کنید که جنس و شمار آن با اسم‌های دیگر همخوان باشد. مثلاً: "غایب‌ها"، "غایب است"، "غایبان" و غیره.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "غایب" به درستی و بهینه استفاده کنید.

1. علی در کلاس غایب بود، اما باز هم موفق به قبولی در امتحان شد.
2. با اینکه باران آمد، غایب باز هم به مهمانی رسید.
3. او در مسابقه غایب باز هم به تیم کمک کرد و با ایده‌هایش همه را شگفت‌زده کرد.