کلمه "غریبانه" در زبان فارسی به معنای "به صورت غریب" یا "به شیوه‌ای غریب" است. این کلمه از دو بخش "غریب" و پسوند "-انه" تشکیل شده است. در اینجا به قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته می‌شود. پسوند "-انه" به کلمه اضافه می‌شود تا حالتی وصفی ایجاد کند.

2. نحوه استفاده در جملات: "غریبانه" معمولاً به عنوان قید یا صفت به کار می‌رود. مثلاً:

   • او غریبانه سخن گفت.
   • این شاعر غریبانه عاشقانه می‌سراید.

3. معنا و مفهوم: "غریبانه" می‌تواند بار معنایی عمیق‌تری داشته باشد؛ به‌خصوص در آرایه‌های ادبی. به ویژه در اشعار و نثر ادبی می‌تواند به احساس تنهایی، دوری، یا عدم شمول در جامعه اشاره کند.

4. نکات نگارشی:

   • در متون رسمی و ادبی، توجه به معنا و بستر استفاده از این کلمه مهم است.
   • استفاده از کلمات هم‌خانواده مانند "غریب"، "غریبی" و ... نیز می‌تواند به غنای متن کمک کند.
5. چند مثال دیگر:
   • او در مراسم به شکل غریبانه‌ای شرکت کرد.
   • نگاه غریبانه او باعث جلب توجه همه شد.

این قوانین و نکات به شما کمک می‌کند تا کلمه "غریبانه" را به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. او غریبانه در گوشه‌ای از پارک نشسته و به تماشای درختان می‌نگریست.
2. احساس غریبانه‌ای او را در دل شب به سمت کوچه‌های تاریک سوق داد.
3. داستان آن شاعر، با غریبانه‌ترین لحظات زندگی‌اش، دل هر خواننده‌ای را به درد می‌آورد.