کلمه "فاطر" در زبان فارسی به معنای "آفریدگار"، "خالق" یا "سازنده" به کار می‌رود و جزء نام‌های الهی نیز محسوب می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "فاطر" باید به همین شکل و با این املاء نوشته شود. از نوشتن آن به شکل‌های دیگر مانند "فاتر" باید پرهیز کرد.

2. تعریف و مفهوم: پیش از استفاده از این کلمه، می‌توانید مفهوم آن را برای مخاطب توضیح دهید، به ویژه اگر در متنی علمی یا تخصصی استفاده می‌شود.

3. استفاده در جملات:

   • این کلمه معمولاً به عنوان اسم و در متون دینی یا ادبی به کار می‌رود. مثال: "خداوند فاطر آسمان‌ها و زمین است."
   • همچنین می‌تواند به عنوان صفت نیز در جملات به کار برود. مثال: "فطر انسانی به خالق فاطر اشاره دارد."

4. نکات نگارشی:

   • اگر این کلمه در متون ادبی به کار می‌رود، استفاده از آن باید با شرایط موردنظر متن، نظیر لحن و ساختار نوشتار، همخوانی داشته باشد.
   • در متون علمی، ممکن است نیاز به توضیحات بیشتری باشد تا معنای آن به وضوح مشخص شود.
5. استفاده در شعر: "فاطر" می‌تواند موضوعی جذاب در شعر باشد و شاعران می‌توانند از آن برای توصیف خالق هستی یا زیبایی‌های آفرینش بهره ببرند.

با این توضیحات، می‌توانید از کلمه "فاطر" در متن‌ها و جملات خود به درستی و به شیوه‌ای مناسب استفاده کنید.

1. فاطر آسمان‌ها و زمین، به زیبایی‌ها و شگفتی‌های خلقت خود افتخار می‌کند.
2. هر انسانی باید به فاطر خود باور داشته باشد و تلاش کند تا استعدادهایش را شکوفا کند.
3. در نماز، به فاطر جهان دعا می‌کنیم تا ما را در مسیر حق هدایت کند.