در زبان فارسی، فاعل بخشی از جمله است که عمل یا حالتی را انجام می‌دهد. در زیر به برخی از قواعد و نکات مربوط به فاعل و نگارش آن اشاره می‌کنم:

1. تعریف فاعل:

فاعل کلمه‌ای است که نشان‌دهنده انجام دهنده عمل در جمله است. معمولاً فاعل به صورت اسم، ضمیر یا عبارت اسمی در جمله بیان می‌شود.

2. شناسایی فاعل:

برای شناسایی فاعل، می‌توان به این سوال پاسخ داد: "چه کسی؟" یا "چه چیزی؟" به عنوان مثال:

• محمود کتاب را خواند. (محمود فاعل است و نشان‌دهنده کسی است که عمل خواندن را انجام داده است)

3. تعیین فاعل در جملات منفی:

در جملات منفی نیز فاعل به همان شیوه شناسایی می‌شود. برای مثال:

• سارا کتاب را نخواند. (سارا فاعل است)

4. فاعل و فعل:

فاعل معمولاً قبل از فعل در جمله قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:

• پدر به بازار رفت. (پدر فاعل و "به بازار رفت" فعل است)

5. فاعل جمع و مفرد:

فاعل می‌تواند مفرد یا جمع باشد. نمونه‌هایی از هر دو:

• فاعل مفرد: کودک در حیاط بازی می‌کند.
• فاعل جمع: دانش‌آموزان در کلاس درس حاضر هستند.

6. فاعل ضمیری:

گاه فاعل می‌تواند یک ضمیر باشد. برای مثال:

• او کتاب را می‌خواند. (او به عنوان فاعل عمل خواندن را انجام می‌دهد)

7. فاعل در جملات مجهول:

در جملات مجهول، فاعل ممکن است ذکر نشود یا به صورت غیرمستقیم بیان شود. به عنوان مثال:

• کتاب توسط سارا خوانده شد. (در این جمله، فاعل (سارا) به صورت غیرمستقیم ذکر شده است)

8. نکات نگارشی:

• فاعل باید با فعل هماهنگ باشد (از نظر شمار و جنس).
• باید از استفاده از فاعل به صورت مبهم پرهیز کرد تا معنای جمله مشخص باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان جملات صحیح و واضحی در زبان فارسی نوشت.

1. در جمله «علی کتاب را خواند»، علی فاعلی است که عمل خواندن را انجام می‌دهد.
2. در زبان فارسی، فاعلی ممکن است مؤکد باشد و تأکید بیشتری بر روی کنشگر داشته باشد.
3. در بعضی از جملات، فاعلی می‌تواند به صورت صریح یا ضمنی بیان شود و معانی مختلفی را منتقل کند.