استیحاش

کلمه "استیحاش" به معنای خجالت یا شرمندگی است و در زبان فارسی به کار می‌رود. برای نوشتن و استفاده از این کلمه، چند نکته نگارشی و دستوری وجود دارد که به آنها اشاره می‌کنم:

1. نگارش صحیح: اطمینان حاصل کنید که کلمه را به درستی بنویسید. "استیحاش" به این شکل نوشته می‌شود و شکل‌های اشتباه مانند "استیحاش" یا "استیحش" نادرست هستند.

2. جایگاه کلمه در جمله: "استیحاش" می‌تواند به عنوان اسم یا مصدر استفاده شود. به عنوان مثال:

   • "او از تعریف شدن استیحاش دارد."
   • "استیحاش او باعث شد که نتواند صحبت کند."

3. ترکیب با حروف اضافه: این کلمه می‌تواند با حروف اضافه ترکیب شود. مثلاً:

   • "استیحاش از صحبت کردن با جمع"

4. جنس و تعداد: "استیحاش" یک اسم غیرقابل شمارش است و بنابراین به شکل جمع درنمی‌آید. می‌توانید از صفات به صورت جمع استفاده کنید، اما خود کلمه به همان صورت باقی می‌ماند.

5. سازگاری با زمان: این کلمه معمولاً در زمان‌های مختلف به کار می‌رود و نیاز به تغییر شکل ندارد.

توجه به این نکات به شما کمک می‌کند تا از "استیحاش" به شیوه‌ای صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "استیحاش" در جملات آورده شده است:

1. وقتی به جمعی جدید وارد شدم، به خاطر استیحاش ناشی از وضعیت جدید، نمی‌توانستم به راحتی با دیگران صحبت کنم.
2. بچه‌ها در شروع سال تحصیلی جدید کمی استیحاش داشتند، ولی به مرور زمان با محیط سازگار شدند.
3. در کنفرانس، سخنران به نظر می‌رسید که استیحاش کرده و نمی‌توانست به خوبی به سوالات حضار پاسخ دهد.
4. او در ابتدای صحبت‌هایش از استیحاش خود به خاطر حضور در جمع بزرگ گیاه‌دوستان خبر داد.
5. استیحاش او هنگام ملاقات با افراد مشهور باعث شد که نتواند کلمات مناسب را پیدا کند.

اگر نیاز به توضیح بیشتر یا مثال‌های دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!