کلمه "فراخی" به معنای گسترش یا وسعت است و به عنوان اسم یا صفت در زبان فارسی استفاده می‌شود. در زیر چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه ارائه می‌شود:

1. املا و رسم‌الخط: "فراخی" به همین شکل نوشته می‌شود و باید توجه کرد که به صورت صحیح و خوانا نوشته شود.

2. جنس و تعداد: "فراخی" اسم مؤنث است و در حالت جمع به "فراخ‌ها" تغییر می‌کند. در جملات باید به این جنس و تعداد توجه داشت.

3. کاربرد: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان صفت و یا اسم به کار رود. مثلاً:

   • به عنوان صفت: "این اتاق دارای فراخی بالایی است."
   • به عنوان اسم: "فراخی میدان‌ها باعث راحتی عبور و مرور می‌شود."

4. ترکیب‌ها: کلمه "فراخی" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود. مانند "فراخی فضا" یا "فراخی قلب".

5. قید: می‌توان با استفاده از قیدها به توصیف بهتر فراخی پرداخت، مثلاً "فراخی بسیار" یا "فراخی کم".

با رعایت این اصول و قواعد، می‌توان از کلمه "فراخی" به صورت صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. هر چه فراخی فضای خانه بیشتر باشد، آرامش و راحتی بیشتری در آن احساس می‌شود.
2. طراحی اتاق به گونه‌ای انجام شده است که فراخی آن باعث بهبود تهویه و نور طبیعی می‌شود.
3. فراخی پارک محله باعث شده مردم بیشتری به پیاده‌روی و ورزش در فضای باز ترغیب شوند.