فرتوت

کلمه "فرتوت" در زبان فارسی به معنای بسیار پیر و سالخورده است و به طور خاص به افرادی اطلاق می‌شود که از نظر جسمی یا ذهنی توانایی‌های خود را به دلیل سن بالای خود از دست داده‌اند. در زیر به چند نکته نگارشی و قواعدی که می‌تواند در استفاده از کلمه "فرتوت" کمک‌کننده باشد اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "فرتوت" به صورت صحیح باید به همین شکل نوشته شود و از تغییرات غیرضروری در آن خودداری شود.

2. نقطه‌گذاری: اگر "فرتوت" در وسط جمله باشد، به معمولی‌ترین شکل ممکن بدون نیاز به تغییر نقطه‌گذاری خاصی استفاده می‌شود. اما اگر در پایان جمله باشد، می‌توان از نقطه استفاده کرد. مثلاً:

   • او به خاطر سنش بسیار فرتوت شده است.

3. ترکیب با واژه‌های دیگر: "فرتوت" را می‌توان در ترکیب با صفت‌ها یا قیدهای دیگر استفاده کرد، مانند:

   • فرتوت و ناتوان
   • فرتوتی او به خوبی نمایان است.

4. توجه به زبان گفتاری و نوشتاری: در زبان گفتاری ممکن است برخی افراد از این کلمه کمتر استفاده کنند و از واژه‌های ساده‌تری بهره ببرند، اما در زبان نوشتاری و ادبی، "فرتوت" واژه‌ای مناسب و تأثیرگذار است.

5. ملاحظات اجتماعی و فرهنگی: به دلیل بار معنایی کلمه، در برخی از موقعیت‌ها ممکن است استفاده از آن بی‌احترامی تلقی شود. بنابراین باید در انتخاب زمان و مکان استفاده از این کلمه دقت کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "فرتوت" به شکل صحیح و مؤثری در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. پدربزرگم در سن فرتوتی خود هنوز هم به تیپ جوانان فکر می‌کند و لباس‌های مد روز می‌پوشد.
2. با وجود فرتوت بودن درختان باغ، شکوفه‌های زیبا هر ساله جلوه‌ای خاص به آن می‌بخشند.
3. او در سن فرتوتی به یاد جوانی‌هایش می‌افتد و داستان‌های جذاب آن سال‌ها را برای نوه‌هایش تعریف می‌کند.