کلمه "فرق کردن" در زبان فارسی به معنای تمایز قائل شدن یا تفکیک کردن بین دو یا چند چیز است. در نوشتار و کاربرد این کلمه، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. نوشتار صحیح: کلمه "فرق" به معنای تفاوت، و "کردن" به عنوان فعل، به درستی به صورت "فرق کردن" نوشته می‌شود.

2. استفاده از قید: معمولاً در جملات می‌توان از قیدهایی مانند "به‌خوبی" یا "به‌راحتی" برای توصیف چگونگی فرق کردن استفاده کرد. مثلاً: "او به‌خوبی می‌تواند بین آن دو موضوع فرق کند."

3. فعل حال یا گذشته: می‌توان از اشکال مختلف فعل استفاده کرد. مثلاً: "او فرق می‌کند" (حال) یا "او فرق کرد" (گذشته).

4. فعل لازم و متعدی: "فرق کردن" به طور معمول به عنوان فعل لازم به کار می‌رود، اما در بعضی جملات می‌توان آن را متعدی نیز استفاده کرد. مثلاً: "او فرق را میان دو کتاب متوجه شد."

5. معانی کنایه‌ای: "فرق کردن" ممکن است در بعضی موارد به معنای تمایز اخلاقی یا اجتماعی نیز به کار رود. برای مثال: "او همیشه در رفتارهایش فرق را رعایت می‌کند."

6. ترکیبات و عبارات: این فعل ممکن است در ترکیب با کلمات دیگری نیز به کار رود، مانند "فرق گذاشتن" یا "فرق قائل شدن".

با رعایت این نکات می‌توان به طور مؤثر از کلمه "فرق کردن" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. در زندگی همهٔ ما، تصمیم‌های کوچک و بزرگ می‌توانند باعث فرق کردن مسیر آینده‌مان شوند.
2. او توانست با تلاش‌هایش نشان دهد که چگونه می‌توان با عشق و شفافیت، در روابط انسانی فرق کرد.
3. با مطالعه‌ی عمیق‌تر، می‌توانیم به درک بهتری از مسائلی برسیم که ممکن است به نظر بیایند، اما در واقع اختلاف‌ها را فرق می‌کنند.