کلمه "فریبی" به‌طور کلی به نوعی فریب یا تزویر اشاره دارد و می‌تواند به عنوان اسم یا صفت مورد استفاده قرار گیرد. در اینجا چند نکته درباره‌ی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. فارسی‌نویسی: اطمینان حاصل کنید که کلمه "فریبی" به درستی نوشته شده باشد. این کلمه از ریشه "فریب" است و به شکل صفت مصدر به کار می‌رود.

2. جدا نوشتن: در متن، در صورتی که قصد دارید این کلمه را به صورت عبارت استفاده کنید،‌ آن را به‌درستی جدا یا چسبیده بنویسید. به عنوان مثال:

   • او فریبی نبود.
   • دودمان فریبی در او موج می‌زد.

3. نحوه‌ی استفاده: کلمه "فریبی" می‌تواند در جملات به‌عنوان صفت به‌کار رود:

   • حرف‌های او فریبی بود.
   • به او اعتماد نکن، او یک فریبی است.

4. ساختار جملات: برای استفاده صحیح از "فریبی"، ترکیب‌های جملات را به دقت انتخاب کنید. به‌عنوان مثال:

   • در این داستان، شخصیت اصلی در دام فریبی گرفتار می‌شود.
5. مربوط به مفاهیم دیگر: کلمه "فریبی" می‌تواند همراه با کلمات دیگر ترکیب شود تا معانی متفاوتی ایجاد کند:
   • فریبنده (شخص یا چیزی که فریب می‌دهد)
   • فریبکاری (عمل فریب دادن)

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌طور موثر از کلمه "فریبی" و معانی مربوط به آن در نوشتار خود استفاده کنید.

1. او به خاطر فریبی که در داستانش به کار برد، نتوانست اعتماد دوستانش را جلب کند.
2. فریبی که در تبلیغات این محصول وجود دارد، باعث شد تا مشتریان از خرید آن پشیمان شوند.
3. باید مراقب باشیم که در دام فریبی قرار نگیریم که دیگران برای ما تدارک دیده‌اند.