فریبی

کلمه "فریبی" به‌طور کلی به نوعی فریب یا تزویر اشاره دارد و می‌تواند به عنوان اسم یا صفت مورد استفاده قرار گیرد. در اینجا چند نکته درباره‌ی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. فارسی‌نویسی: اطمینان حاصل کنید که کلمه "فریبی" به درستی نوشته شده باشد. این کلمه از ریشه "فریب" است و به شکل صفت مصدر به کار می‌رود.

2. جدا نوشتن: در متن، در صورتی که قصد دارید این کلمه را به صورت عبارت استفاده کنید،‌ آن را به‌درستی جدا یا چسبیده بنویسید. به عنوان مثال:

   • او فریبی نبود.
   • دودمان فریبی در او موج می‌زد.

3. نحوه‌ی استفاده: کلمه "فریبی" می‌تواند در جملات به‌عنوان صفت به‌کار رود:

   • حرف‌های او فریبی بود.
   • به او اعتماد نکن، او یک فریبی است.

4. ساختار جملات: برای استفاده صحیح از "فریبی"، ترکیب‌های جملات را به دقت انتخاب کنید. به‌عنوان مثال:

   • در این داستان، شخصیت اصلی در دام فریبی گرفتار می‌شود.
5. مربوط به مفاهیم دیگر: کلمه "فریبی" می‌تواند همراه با کلمات دیگر ترکیب شود تا معانی متفاوتی ایجاد کند:
   • فریبنده (شخص یا چیزی که فریب می‌دهد)
   • فریبکاری (عمل فریب دادن)

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌طور موثر از کلمه "فریبی" و معانی مربوط به آن در نوشتار خود استفاده کنید.