کلمه "فضائی" به لحاظ قواعد نگارشی و دستور زبان فارسی به شکل زیر تحلیل می‌شود:

1. ساختار کلمه: "فضائی" از ریشه "فضا" به همراه پسوند "ئی" تشکیل شده است. پسوند "ئی" معمولاً برای تشکیل صفت به کار می‌رود و در اینجا مفهوم "مربوط به فضا" یا "نسبت به فضا" را به ارمغان می‌آورد.

2. نقصان که در نوشتن: در نوشتار فارسی، معمولاً در استفاده از کلمات با پسوند "ئی"، حفظ "ی" در انتهای کلمه مهم است. به همین دلیل، نگارش "فضائی" درست است و نباید به صورت "فضا" نوشته شود.

3. قواعد املایی: در زبان فارسی، املای صحیح کلمات بسیار اهمیت دارد. "فضائی" باید به همین شکل و با "ی" پایانی نوشته شود.

4. ترکیب و استفاده: از "فضائی" می‌توان در ترکیب‌های مختلفی استفاده کرد، مثلاً "فضائی نوآورانه" یا "فضائی اندیشمند" که در آن‌ها می‌توان مفهوم خاص آن را مشخص کرد.

به طور کلی، هنگام کار با کلمه "فضائی"، توجه به املای صحیح و کاربرد مناسب آن در جملات ضروری است.

1. طراحی یک ایستگاه فضائی جدید می‌تواند به گسترش تحقیقات علمی در زمینه فیزیک و زیست‌شناسی کمک کند.
2. پروازهای فضائی برای کشف سیارات جدید و جمع‌آوری اطلاعات از کهکشان‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.
3. در فیلم‌های علمی-تخیلی، فضائی بودن جهان و امکان زندگی در سیارات دیگر همواره مورد توجه قرار گرفته است.