کلمه "فعل مثبت" در زبان فارسی به فعل‌هایی اطلاق می‌شود که در آنها معنای اثباتی وجود دارد و به بیان واقعیت‌ها و نتایج مثبت می‌پردازند. در زیر به چند قاعده نگارشی و نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. تعریف فعل مثبت: فعل مثبت به فعل‌هایی اطلاق می‌شود که نشانگر وقوع عمل و وجود حالتی در آینده، حال یا گذشته هستند. مانند «می‌روم»، «رفتم»، «می‌خواند» و غیره.

2. قواعد صرف فعل: فعل‌های مثبت در زبان فارسی بسته به زمان و شخص صرف می‌شوند. برای مثال:

   • حال: می‌روم، می‌روی، می‌رود
   • گذشته: رفتم، رفتی، رفت

3. فعل‌های حرکتی و غیحرکتی: بعضی از فعل‌های مثبت به حرکات فیزیکی اشاره دارند (مانند رفتن، دویدن) و برخی دیگر به حالت‌ها یا احساسات اشاره دارند (مانند شنیدن، فکر کردن).

4. نقش فعل در جملات: فعل مثبت معمولاً هسته جمله است و موضوع جمله به‌وسیلهٔ فعل توصیف می‌شود. به‌عنوان مثال:

   • من کتاب را می‌خوانم. (فعل: می‌خوانم)
   • او به پارک می‌رود. (فعل: می‌رود)

5. استفاده از قیدها: برای غنی‌تر کردن جملات و مشخص کردن چگونگی انجام عمل، می‌توان از قیدهایی مانند "به‌خوبی"، "سریع"، "به‌طور مرتب" و غیره استفاده کرد. مثلاً:

   • او به‌خوبی مطالعه می‌کند.
6. جملات شرطی و منفی: در جملات شرطی و منفی، فعل مثبت می‌تواند تغییر کند. به‌عنوان مثال:
   • اگر بروم، او می‌آید. (شرطی)
   • من نمی‌روم. (منفی)

همچنین، توجه به موارد فوق می‌تواند در نوشتن جملات صحیح و روشمند به ما کمک کند.