کلمه "فلج" در زبان فارسی به معنای از کار افتادگی، ناتوانی یا عدم توانایی در حرکت یا کارکرد صحیح است. در مورد استفاده و نگارش این کلمه، به چند نکته قواعدی و نگارشی توجه کنید:

1. نحوه نوشتار: کلمه "فلج" با حروف فارسی نوشته می‌شود و باید به درستی تمام نقاط و حرکات آن رعایت گردد.

2. جنس کلمه: "فلج" اسم است و می‌توان از آن به عنوان صفت نیز استفاده کرد (مثلاً "نفر فلج").

3. ترکیب با کلمات دیگر: این کلمه می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود. به عنوان مثال:

   • "فلج مغزی"
   • "فلج اندام"

4. قید و صفت: توجه کنید که این کلمه در برخی مواقع می‌تواند به عنوان صفت توصیفی به کار رود.

5. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، از اختصارات و اصطلاحات پزشکی به شیوه‌ای دقیق و صحیح استفاده کنید. اگر در متنی علمی یا پزشکی از کلمه "فلج" استفاده می‌شود، به توصیح وضعیت یا نوع آن توجه کنید.

6. زبان محاوره: در زبان محاوره، ممکن است برخی افراد از کلمه "فلج" به عنوان توهین یا به شکلی غیررسمی استفاده کنند، که این استفاده نادرست است و باید از آن پرهیز کرد.

با توجه به موارد بالا، می‌توانید به درستی و به لحاظ گرامری از کلمه "فلج" در جملات خود استفاده کنید.

1. پس از تصادف، او به مدت چند ماه فلج بود و توانایی حرکت کردن را از دست داده بود.
2. فلج سیاسی در کشور باعث عدم پیشرفت اقتصادی و اجتماعی شده است.
3. او به دلیل بیماری، به تدریج فلج شد و نیاز به مراقبت دائمی پیدا کرد.