کلمه "اسفندار" به معنای یکی از ماه های سال شمسی، یعنی اسفند، می‌باشد و در زبان فارسی به عنوان اسفند ماهی شناخته می‌شود. برخی از نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه به شرح زیر است:

1. نویسه‌گردانی: "اسفندار" در نوشتار معمولاً به‌صورت "اسفند" و در برخی موارد به‌صورت "اسفندار" مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. آوایی: تلفظ صحیح این واژه "اسفند" است و "اسفندار" ممکن است به‌عنوان یک شکل محاوره‌ای یا ادبی به‌کار برود.

3. استفاده در جمله: به‌عنوان مثال:

   • در اسفند ماه، هوا به تدریج گرم‌تر می‌شود.
   • اسفندار، آخرین ماه سال است.

4. قواعد صرفی و نحوی: این کلمه، از لحاظ نحوی می‌تواند به‌عنوان اسم در جمله‌های مختلف به‌کار برود و معمولاً با حروف اضافه و دیگر اجزای جمله ترکیب می‌شود.

5. اهمیت فرهنگی: اسفند به عنوان آخرین ماه سال شمسی، نماد پایان سال و شروع بهار است و در فرهنگ فارسی دارای بار معنایی خاصی است.

در مجموع، کلمه "اسفندار" به‌عنوان یک واژه محاوره‌ای یا ادبی می‌تواند در آثار ادبی و گفت‌وگوهای غیررسمی به‌کار برود، در حالی که "اسفند" شکل رسمی‌تری است که در نوشتار و نگارش مورد استفاده قرار می‌گیرد.

1. در روستای ما هر سال جشن اسفندار به مناسبت آغاز فصل بهار برگزار می‌شود.
2. مردم به رسم قدیمی خود در روز اسفندار به درختان میوه آب و غذا می‌زنند تا برکت بیشتری بگیرند.
3. در اسفندار، خانواده‌ها دور هم جمع می‌شوند و با درست کردن غذاهای محلی از یکدیگر پذیرایی می‌کنند.