کلمه "فیروزه" در زبان فارسی به معنای یک سنگ قیمتی با رنگ‌های آبی و سبز است. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، برخی از قواعد فارسی و نگارشی به شرح زیر است:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "فیروزه" به عنوان یک اسم خاص نیاز به نقطه‌گذاری خاصی ندارد، اما اگر در یک جمله بیاید، باید با توجه به ساختار جمله و سایر علامت‌های نگارشی استفاده شود.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان اسم است و می‌تواند در جملات متفاوت به کار رود. به عنوان مثال:

   • "این گردنبند از سنگ فیروزه ساخته شده است."
   • "فیروزه در فرهنگ ایرانی نماد خوش‌اقبالی است."

3. جمع‌سازی: در جمع‌بندی "فیروزه"، می‌توان از "فیروزه‌ها" استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • "این انگشترها از فیروزه‌ها ساخته شده‌اند."

4. تلفظ: بررسی تلفظ صحیح کلمه "فیروزه" نیز مهم است. این کلمه معمولاً به صورت [fi.ru:ze] تلفظ می‌شود.

5. املا: در نوشتن این کلمه، دقت در نوشتار آن بسیار مهم است. املای صحیح "فیروزه" باید حفظ شود و از اشتباهاتی مانند "فیروز" یا "فیروزه‌" خودداری شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از ریشه و مفهوم این کلمه به بهترین وجه استفاده کرد.

1. در گردنبند او، نگین فیروزه‌ای به زیبایی چشم‌نواز می‌درخشید.
2. در فروشگاه، انواع جواهرات با سنگ فیروزه موجود بود که هر کدام زیبایی خاصی داشتند.
3. رنگ آسمان در یک روز آفتابی، شبیه به رنگ سنگ فیروze بود.