آب پیکر

کلمه "آب‌پیکر" در فارسی به معنای "دارای شکل و شمایل آب" است و معمولاً برای توصیف اشیاء یا موجوداتی به کار می‌رود که به نوعی با آب ارتباط دارند یا به شیوه‌ای شبیه به آب هستند.

۱. قواعد نوشتاری:

• تلفظ: این کلمه به صورت "آب‌پیکر" تلفظ می‌شود. دقت کنید که در نوشتار، بین "آب" و "پیکر" یک خط فاصله‌دار (تیغه) وجود دارد.
• فارسی‌نویسی: این کلمه باید به‌دور از هرگونه تغییر، به همان صورت رسمی خود نوشته شود.

۲. قواعد دستوری:

• نوع کلمه: "آب‌پیکر" یک اسم مرکب است که از دو کلمه "آب" و "پیکر" تشکیل شده است.
• دستگاه نحوی: این کلمه در جملات به عنوان اسم می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا سایر نقش‌های دستوری استفاده شود.

۳. مثال‌ها در جملات:

1. جمله فاعلی: "این مجسمه به شکل آب‌پیکر طراحی شده است."
2. جمله مفعولی: "ما از نقاشی آب‌پیکر او لذت بردیم."

با رعایت این نکات، می‌توان به‌درستی و به شکلی استاندارد از "آب‌پیکر" در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کرد.

1. آب پیکر به زیبایی در باغچه می‌درخشید و همه را به خود جلب می‌کرد.
2. هنرمند با استفاده از آب پیکر، مجسمه‌ای زیبا و جذاب خلق کرد.
3. در روزهای گرم تابستان، نشستن کنار آب پیکر آرامش خاصی به من می‌دهد.