"اسم جمع" به واژه‌هایی اطلاق می‌شود که به گروهی از افراد، اشیاء یا مفاهیم اشاره دارند و به طور کلی بر بیش از یک مورد دلالت می‌کنند. در زبان فارسی قواعد و نکات نگارشی خاصی برای استفاده از اسم جمع وجود دارد. در زیر به برخی از این قواعد اشاره می‌کنیم:

1. استفاده از علامت جمع: برای ساخت اسم جمع، در برخی موارد از پسوندهای خاصی استفاده می‌شود. مثلاً "کتاب‌ها"، "دانش‌آموزان".

2. تطابق میان اسم و صفت: اگر صفتی به اسم جمع نسبت داده شود، باید با آن از نظر تعداد هماهنگ باشد. مثلاً: "دانش‌آموزان خوب"، "شاگردان زرنگ".

3. قید و صفت جمع: منتقل کردن قید یا صفت به اسم جمع نیز نیازمند توجه به جمع بودن آن است. مثلاً: "به سرعت به جمعیت پیوستند".

4. جمع‌های خاص: برخی اسم‌ها به صورت جمع خاصی وجود دارند و نمی‌توان آن‌ها را به سادگی جمع بست. مثلاً "مردم" و "سربازان".

5. کلمات جمعی و واحد: در برخی موارد، اسم جمع می‌تواند به یک واحد اشاره داشته باشد. مثلاً: "خانواده" که به یک گروه از افراد اشاره دارد، اما به عنوان یک واحد در نظر گرفته می‌شود.

6. نگرش به جنسیت: در استفاده از اسم جمع، باید به جنسیت اشاره شده توجه کرد. مثلاً "دانشجویان دختر" و "دانشجویان پسر".

برای نگارش دقیق و درست، رعایت این قواعد به فهم بهتر جملات و جلوگیری از اشکالات نگارشی کمک می‌کند.