کلمه "قدس ا... " به معنای "قدس خدا" است و در نوشتار فارسی به صورت رسمی و مذهبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و نوشتاری که مرتبط با این عبارت هستند، اشاره می‌شود:

1. خط تحریری: کلمه "قدس" به معنای "مقدس" و "ا..." به معنای "خدا" است که به‌طور اختصاری نوشته می‌شود.

2. فاصله: بین کلمه "قدس" و "ا..." باید یک فاصله وجود داشته باشد، به طوری که نوشته به صورت "قدس ا..." باشد.

3. حروف بزرگ و کوچک: در نوشتار رسمی به ویژه در متون دینی، ممکن است کلمه "خدا" با حروف بزرگ نوشته شود. لیکن در صورت استفاده از "ا..."، این قاعده در نوشته‌های عرفی رعایت نمی‌شود.

4. نقطه‌گذاری: معمولاً عبارت "ا..." به عنوان اختصاری برای خدا در متون دینی استفاده می‌شود و نیازی به نقطه‌گذاری اضافی ندارد.

5. استفاده صحیح: این عبارت معمولاً در متن‌هایی که به موضوعات دینی و مذهبی اشاره دارند، به کار می‌رود و رعایت احترام در نوشتار ضروری است.

6. تبدیلات: این عبارت نبایستی به شکل‌های غیررسمی و غیرمذهبی تغییر یابد، و در متون علمی و ادبی باید به دقت و با احترام نوشته شود.

به طور کلی، نوشتار این کلمه باید با دقت و توجه به نکات مذکور انجام گیرد تا هم از لحاظ نگارشی و هم از لحاظ معنایی صحیح و محترم باشد.