کلمه "قراضه" در زبان فارسی به معنی "پاره، قطعه یا تکه‌ای از چیزی" به کار می‌رود و معمولاً در مواردی مانند توصیف اجسام یا مواردی که به نوعی ناقص یا از شکل خارج شده‌اند، استفاده می‌شود.

در استفاده از این کلمه، چند نکته نگارشی و قواعدی وجود دارد:

1. نحوه نوشتار: کلمه "قراضه" به صورت مشدد (با زبری) نوشته می‌شود و باید توجه داشته باشید که حروف آن به ترتیب به درستی نوشته شوند.

2. قافیه و تشابه معنایی: این واژه می‌تواند با کلمات دیگری مانند "پاره"، "تکه"، "جزء" و "کسر" هم‌قافیه و هم‌معنا باشد. باید دقت کرد که استفاده از کلمه مناسب با توجه به بافت جمله انجام گیرد.

3. ترکیب‌ها: این واژه می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود، مانند "قراضه‌های آهن"، "قراضه‌های چوبی" و غیره. در این حالت به نوع مواد و وصف آن توجه شود.

4. جایگاه واژه در جمله: "قراضه" بسته به نوع جمله ممکن است به عنوان اسم، صفت یا قید به کار رود. باید توجه داشت که جایگاه آن در جمله تاثیرگذار است.

5. توجه به معنی و مفهوم: در زبانی که به دقت و معانی مختلف واژگان اهمیت داده می‌شود، دقت در انتخاب "قراضه" و جایگاه آن در جملات می‌تواند به روشنی مفهوم کمک کند.

با در نظر گرفتن این نکات، می‌توانید از کلمه "قراضه" به طور صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. در زیرزمین خانه‌ام یک جعبه پر از وسایل قراضه پیدا کردم که سال‌ها فراموش شده بودند.
2. او تصمیم گرفت از قراضه‌های فلزی که در حیاط جمع شده بود، یک مجسمه هنری بسازد.
3. بازار و ایستگاه‌های مترو پر از فروشندگان بودند که اشیاء نو و قراضه را به مسافران عرضه می‌کردند.